We kennen het allemaal, de befaamde 3D brilletjes in de bioscoopzalen. Deze zorgen voor een intensere filmbeleving en verfijnde kwaliteitsbeelden. Aangezien de meerderheid bereid is om hiervoor extra te betalen, blijkt dit een vrijwel een teken van succes en appreciatie. Het is nieuw, spannend en wakkert de interesse aan. Is dit niet datgene wat er ook in een klaslokaal verwacht wordt?
De tijd waarin leerkrachten vooraan met een krijtje op een bord schrijven, is bijna voorbij. De opkomst van de ‘Smartboarden’ was enkele jaren al een opmerkelijk succes. Ook het feit dat leerlingen steeds op jongere leeftijd meer en sneller in aanraking komen met technologie, lijkt deze vooruitgang niet onverwacht. Het traditioneel ‘lezen’ wordt bij jongeren steeds meer op de achtergrond geschoven en de aandacht wordt meer gericht op ‘beeld’, voornamelijk internet en televisie.
De introductie van het 3D gebruik in de klas valt te vergelijken met een 3D film in de bioscoop. Leerlingen krijgen een brilletje waarmee ze naar een scherm kijken die animatie van hoge kwaliteit voorziet. Niet alleen is dit een enorme stimulans voor de aandacht te richten en te behouden, ook blijkt uit onderzoek dat leerlingen moeilijk kunnen begrijpen wat ze niet ‘echt’ kunnen zien. Het 3D effect van de animatie bevordert daardoor dus de realiteitszin van een onderwerp, waardoor de informatie en leerstof sneller en beter zal onthouden worden.
Tot nu toe scoren de resultaten qua leerprestaties d.m.v. 3D gebruik verbazingwekkend goed. Dit heeft er deels mee te maken dat dit een zeer recent geven is en dat de aandacht er nog volop op gevestigd wordt. Dit is duidelijk een cognitivistische benadering omdat de ‘aandacht’ van de leerling daarbij centraal staat. De aandacht is hierbij belangrijk omdat dit de eerste stap is in het ‘informatie verwerkingsproces’. Wanneer de interesse niet aanwezig is, kan er moeilijker worden verder gegaan op het begrijpen en onthouden van de informatie.
Ik denk dat dit een erg interessant project met een grote toekomst kan zijn. Al hoop ik dat de interesse van de leerlingen aangewakkerd zal blijven. Vanaf het moment dat dit fenomeen als 'vanzelfsprekend' aanschouwd wordt, zal de aandacht afnemen en de theorie misschien verloren gaan. Toch sta ik achter dit idee, omdat het nieuw, verfrissend en speels is. Wie niet waagt, niet wint, en men kan alleen maar leren uit ervaring.
Ik merk op dat alles tegenwoordig steeds sneller gaat en dat voorspellingen eenvoudiger te maken zijn dankzij het gebruik van technologie. Maar hoe dit proces zich verder zal ontwikkelen, zal ‘vadertje tijd’ - desondanks de nieuwe middelen - authentiek uitwijzen.
Sites:
Boek:
M. Valcke (2010), ‘Van een cognitivistische visie op leren naar het ontwerpen van instructie’, Onderwijskunde als ontwerpwetenschap, Academia Press, pg 160
Mijn grote vraag bij dit blog-bericht is: Hebben kinderen echt nood aan dit 3D gebeuren? Meer en meer heb ik het gevoel dat de behoefte teveel gecreëerd wordt van buitenaf in plaats van de behoefte die kinderen voelen. Ik sta hier heel kritisch tegenover. Volgens mij gaat dit 3D brilletje in het begin goede leerresultaten opleveren, juist omdat het iets nieuw en hip is. Maar alle nieuwe dingen worden ooit niet meer nieuw, ik vrees dat er dan niet meer zoveel goede leerresultaten uit de bus gaan komen.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, zo bekijk ik het ook, maar durf er nog niet echt helemaal over oordelen omdat het zo recent en nieuw is en dat het nog tijd nodig heeft om te ontwikkelen. Ik vraag mezelf ook af wat er hierna zal komen, film lessen met geur?
BeantwoordenVerwijderen3D Mag dan wel nieuw en spannend zijn, kijk bijvoorbeeld maar eens naar ‘Kuifje’ in 3D,
BeantwoordenVerwijderenallemaal mooi en wel! 3D toepassingen worden duidelijk enthousiast onthaald en worden dan ook steeds meer gebruikt in allerhande technologieën. In de cinema, op tv thuis, in games, op school, noem maar op! Maar staan we wel stil bij de gevolgen? Zou het niet kunnen dat 3D schadelijk kan zijn voor de ogen? Handleidingen bij een 3D-tv vertellen ons immers al dat er pauzes moeten genomen worden tijdens het bekijken van 3D voorstellingen. Het is bewezen dat onze ogen harder moeten werken bij 3D, omdat ze zich moeten aanpassen aan de overgang van 2D. Bij kinderen is dit moeilijker, omdat hen aanpassingsvermogen nog niet zo sterk ontwikkeld is. Zodoende wil ik besluiten dat 3D zeker schadelijk kan zijn voor de ogen, aangezien 3D in een sterke opmars is en binnen afzienbare tijd overal aanwezig gaat zijn.
Ik stel me ook wat de vraag bij de nood aan al die dingen. Is een boek niet goed genoeg meer? Waarom moet alles via beeld gaan? Een leerkracht uit mijn middelbare school zei ooit in onze klas dat wij de 'beeldbuisgeneratie' waren. Hij zei dat toen al tegen ons. Wat zou hij zeggen over de generatie schoolkinderen van nu? Met die vraag heeft hij ook mij wat kritisch gemaakt. Is dit allemaal echt nodig? Als een boek goed opgesteld is, op niveau van die kinderen, zullen zij het vast leuk vinden om doorheen dat boek te bladeren en het te leren.
BeantwoordenVerwijderen